گر به رخسار چو ماهت صنما می نگرم

به حقیقت اثر لطف خدا می نگرم

تا مگر دیده ز روی تو بیابد اثری

هر زمان صد رهت اندر سر و پا می نگرم

تو به حال من مسکین به جفا می نگری

من به خاک کف پایت به وفا می نگرم

آفتابی تو و من ذره مسکین ضعیف

تو کجا و من سرگشته کجا می نگرم

سر زلفت ظلماتست و لبت آب حیات

در سواد سر زلفت به خطا می نگرم

هندوی چشم مبیناد رخ ترک تو باز

گر به چین سر زلفت به خطا می نگرم

راه عشق تو درازست ولی سعدی وار

می روم وز سر حسرت به قفا می نگرم